Trzy odrębne, wyspecjalizowane tematycznie wykłady – Fotografia w kulturze współczesnej na studiach licencjackich oraz Fotografia Współczesna i Fotografia Dokumentalna na studiach magisterskich, przybliżają studentom kulturowy kontekst, w jakim fotografia obecnie funkcjonuje, a także próbują nakreślić perspektywy jej rozwoju.
Fotografia w kulturze współczesnej – wykład na studiach I stopnia realizowany przez Andrzeja Zygmuntowicza.
Słuchacze poznają szeroki wachlarz współczesnych możliwości zastosowania fotografii w rozmaitych formach, poznają sposoby realizacji tych form, miejsca publikacji, metody prezentacji. Analizowane są tu znaczenie i treść obrazu fotograficznego, ścieżki jej odczytywania.
Fotografia Współczesna – wykład prof. Zbigniewa Tomaszczuka
Jakie są tendencje fotografii współczesnej? W którym kierunku ona zmierza i dlaczego, w jakim celu? Wybrane zagadnienia analizowane są pod kątem kwestii decydujących o wartościach, wymowie i cechach indywidualnych obrazu fotograficznego. Drogą do realizacji tego celu jest zapoznanie słuchaczy z kierunkami kontynuującymi tradycje fotografii klasycznej, eksperymentalnej, dokumentalnej, reklamowej, oraz przedstawienie im sytuacji fotografii wobec przemian technologicznych (cyfrowych). Przedmiot przygotowuje studenta do przeprowadzania analizy i krytyki najważniejszych zjawisk dotyczących fotografii współczesnej, oraz do prób podjęcia samodzielnej pracy teoretycznej na temat jej roli jako dyscypliny wiedzy, narzędzia poznania, języka sztuki i kultury.
Fotografia dokumentalna – wykład Andrzeja Zygmuntowicza, przewodniczącego Rady Artystycznej ZPAF.
Przedstawione są tu wielorakie możliwości zastosowania fotografii dokumentalnej: od form o charakterze czysto naukowym i badawczym (np. fotografia kryminalna lub służąca medycynie), po-przez formy przeznaczone do publikacji prasowej i książkowej, aż do artystycznych wizji na bazie dokumentu. Przedstawiane i analizowane są najważniejsze realizacje dokumentalne oraz proces ich powstawania. Studenci zdobywają wiedzę na temat specyfiki tego gatunku jako wizualnego wsparcia dla nauk społecznych, jako formę fotografii obiektywnie i subiektywnie opisującą rzeczywistość, oraz jako dynamicznie rozwijającą się część sztuki współczesnej. W ten sposób zdobywają podstawę teoretyczną do tworzenia własnych, długoterminowych projektów dokumentalnych.