Archiwum: Sternak

Uroczysko. Lappland – wystawa fotografii

kto: Wojciech Sternak
co: Uroczysko. Lappland – wystawa fotografii
gdzie: MDK – Dom Środowisk Twórczych w Łomży Galeria Pod Arkadami, w Rynku
kiedy: Wernisaż 24 lutego 2023 (piątek) g. 18:00
Wystawa potrwa do końca marca 2023

Uroczysko to z konsekwencją realizowane cykle prac, które Wojciech Sternak tworzy od kilku lat. Z wielką determinacją fotograficznie analizuje określone obszary i ową rzeczywistość zawiera w swoich zdjęciach. Czyni to w formie wielkoformatowych czarno-białych fotografii, dających ogląd danego miejsca z ogromną ilością szczegółów, prowadząc nas jednocześnie do centralnego punktu owego uroczyska. Autor zaprasza nas do wejścia w głąb owej przestrzeni,  scalenia się z nią. Zadaje jednocześnie pytanie o istotę takiego miejsca i czy można to wyrazić fotografią?

W cyklu Uroczysko Sternak pokazuje nam też drugi widok: dopełniający, barwny, quasi-panoramiczny. To spojrzenie z centralnego punktu owej zaanektowanej przestrzeni na zewnątrz. To również zbiór fotograficznych pytań o nasz punkt widzenia, miejsce z którego dokonujemy oglądu. Czy coś zmienia w naszym widzeniu? Czy pozwala nam dostrzegać uważniej? Widzieć więcej? Albo mniej? Jak zmienia nasz odbiór?

W cyklu Uroczysko Sternak pokazuje nam też drugi widok: dopełniający, barwny, quasi-panoramiczny. To spojrzenie z centralnego punktu owej zaanektowanej przestrzeni na zewnątrz. To również zbiór fotograficznych pytań o nasz punkt widzenia, miejsce z którego dokonujemy oglądu. Czy coś zmienia w naszym widzeniu? Czy pozwala nam dostrzegać uważniej? Widzieć więcej? Albo mniej? Jak zmienia nasz odbiór?

Wojciech  Beszterda

Lappland

Laponia to północne rubieże Europy. Tu dzień potrafi trwać pół roku. Podroż miała ponad siedem tysięcy kilometrów i trwała niepełny miesiąc. Okrążyliśmy Bałtyk od wschodu, przekroczyliśmy krąg polarny, by później rozpocząć drogę na południe: przez Lofoty, Dalarnę i Danię.

Jak w tysiącach zarejestrowanych zdjęć oddać niespieszną jazdę i spokojne biwakowanie po drodze czy kilkugodzinne wałęsanie się nad wodą, po lasach, miastach i miasteczkach? A może wystarczy ich jedynie kilkadziesiąt, kilkanaście?

Jedną z prób odpowiedzi są prezentowane fotografie: wykonane prostym, starym aparatem na niezwykle długich czasach naświetlania sięgających od dwóch do kilkunastu godzin – tyle, ile trwał nasz pobyt w danym miejscu, posiłek czy sen. Tyle, ile trwała nasza podroż.

Wojciech Sternak

Dopóki. Wisła. Między rzeczywistością a symulakrum

Wystawa: Dopóki. Wisła. Między rzeczywistością a symulakrum.
Autor: Wojciech Sternak
Galeria Sztuki Wozownia
ul. Rabiańska 20
87-100 Toruń
+48 56 622 63 39
www.wozownia.pl

02.07–29.08.2021

dzień otwarty: 02.07 (piątek), godz. 11.00–18.00 / wstęp wolny
wernisaż on-line: 02.07 (piątek), godz. 18.00 / Facebook Galerii Sztuki Wozownia

[nota prasowa]

1047 km Wisły od samych źródeł do ujścia do Bałtyku i teren wokół niej to obszar, który choć jest geograficzną osią kraju leżącego w samym środku Europy, tak naprawdę na większości odcinków jest wciąż swoistą terra incognita. Atlasy i przewodniki staja się dalekim symulakrum realnego świata, iluzją. Większość prezentowanych na wystawie fotografii Wojciecha Sternaka została zrobiona w miejscach nieistniejących na mapach.

Trudno jest ogarnąć wzrokiem całość rzeki. Zwłaszcza wizyty na jej brzegu sprowadzają ją do szeregu podłużnych jezior nanizanych na abstrakcyjną linię topograficznej mapy lub nieprzekraczalnego limesu. Dopiero podróż jej nurtem daje poczucie rozciągłości, umożliwia wczucie się w jej zmienność, miękkość i determinację zarazem. Zespolenie się z nurtem daje wreszcie wolność stanięcia w dowolnym momencie na dowolnym brzegu i przyjęcie perspektywy najpełniej odpowiadającemu naszemu chwilowemu odczuciu krajobrazu, zaś w stosunku do sił natury relację współpracy, a nie rywalizacji.

Podróż Wisłą z lat 2013-2014 okazała się antycypować debatę publiczną na temat procesów, o których mówimy coraz pewniejszym głosem, w jakimś stopniu zintensyfikowała również tempo klarowania się świadomości ekologicznej. W 2014 cykl Dopóki. Wisła miał swoją premierę w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie. W kolejnych latach stopniowo upowszechniają się idee eko-poetyki, w 2018 wybucha fenomen Światowego Strajku Klimatycznego. Świadomość naszego wpływu na klimat i utrzymanie jego obecnych parametrów staje się zjawiskiem powszechnie dyskutowanym. Fotografie prezentowane na wystawie w imersyjnym formacie 100x100cm zostały wykonane analogowym aparatem średnioformatowym. Obraz zapisany światłem na materialnym, nie cyfrowym nośniku wpisuje się w paradygmat fotografii dokumentalnej i jej mimetyczności. Celowo nie są one opatrzone etykietkami lokalizacji – zachęcają odbiorcę do twórczej interpretacji i uruchomienia projekcji własnego doświadczenia rzeki.

Wojciech Sternak

Fotograf i kulturoznawca. Adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim (doktor sztuk pięknych). W latach 2016 – 2020 Dyrektor Studium Fotografii ZPAF. W 2006 roku wydał pierwszy polski album o katastrofie jądrowej „Cień Czarnobyla”. W 2013 roku zaprezentował w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie projekt dokumentalny „Dopóki. Wisła” opowiadający o Polsce z perspektywy jej najdłuższej rzeki. W roku 2019 nakładem Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi opublikował album „Siedem dróg”. Popularyzuje fotografię poprzez spotkania autorskie, warsztaty i wystawy na terenie Polski i Europy.

W swojej twórczości artystycznej oraz działalności naukowej zajmuje się relacją fotografii i podróży: zwłaszcza w kontekście globalizmu, kultury masowej i praktyk artystycznych. Autor i współautor licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych, czasem kurator. W swoich projektach artystycznych wykorzystuje różnorodne techniki i procesy fotograficzne: od fotografii trójwymiarowej (Granica. Rekonesans wizualny), techniki cyfrowego przetwarzania obrazu, po tradycyjną fotografię srebrową i XIX – wieczne techniki alternatywne